Podejrzany (lub oskarżony) w procesie karnym nie zeznaje, a składa wyjaśnienia. Wyjaśnienia te nie są objęte rygorem odpowiedzialności karnej przewidzianej w art. 233 Kodeksu karnego (czyli odpowiedzialności za składanie fałszywych zeznań).

Oznacza to, że podejrzany (oskarżony) w imię realizacji prawa do obrony może składać wyjaśnienia, które będą różniły się od rzeczywistego przebiegu zdarzeń. Podejrzany (lub oskarżony) wyjaśnia, a więc niejako „tłumaczy się” ze zdarzenia, które mógł sam spowodować lub w którym mógł brać udział. Prawo do obrony pozwala podejrzanemu na odmówienie składania zeznań, bądź odmowę odpowiedzi tylko na wybrane pytania.

Świadek natomiast, opisuje to, co widział, a więc zeznaje w sprawie okoliczności danego zdarzenia. Zeznania złożone przez świadka są materiałem dowodowym w danej sprawie. Świadek zawsze zostaje pouczony o konieczności zeznawania prawdy, a składanie fałszywych zeznań jest przestępstwem, za które grozi kara pozbawienia wolności do lat 3.

MG

 

 

 

UDOSTĘPNIJ SOCIAL MEDIACH:

Komentarze

[fbcomments]