W czasie wakacji, częściej niż zwykle, dochodzi do zaginięć nastolatków. Jak ustrzec się przed tym niebezpieczeństwem?

Spośród kilkunastu tysięcy zaginięć, które co roku odnotowuje nasza policja, ponad połowa dotyczy nieletnich. Większość takich przypadków wyjaśnia się w ciągu pierwszych kilku dni; niekiedy dochodzi jednak do dramatów: nastolatkowie giną w wypadkach, toną w rzekach i jeziorach, padają ofiarą dewiantów seksualnych.

Nieprzypadkowo najwięcej zaginięć policja odnotowuje w trakcie dwóch wakacyjnych miesięcy. To wtedy nasilają się ucieczki nastolatków z domów. Główne powody od wielu lat są niezmienne: nuda i chęć przeżycia wielkiej przygody – to najczęstsze przyczyny dla których młodzi ludzie uciekają z domu podczas wakacji. Zgłoszenia o ucieczkach przyjmowane są w komisariatach niemal codziennie, a wiek uciekinierów drastycznie się obniża. Letnie wakacje sprzyjają ucieczkom z domu także dlatego, że nie ma problemu z noclegiem – można spać nawet pod gołym niebem.

W wakacje młodzi ludzie jadą głównie nad morze, w  góry lub do większych miast. Dzieciaki „na gigancie” najczęściej podróżują pociągami lub autostopem. Część z nich jeżdżąc po kraju, szuka przygodnych znajomości i często nocuje u przygodnie poznanych osób. Młodzi ludzie lgną do obcych, szybko i łatwo nawiązują kontakty. Jednocześnie istnieje duże niebezpieczeństwo, że intencje osób, które proponują młodemu uciekinierowi nocleg, są dalekie od zwykłej życzliwości i bezinteresownej pomocy.

Co powinni zrobić rodzice jeśli ich dziecko ucieknie z domu? Przede wszystkim jak najprędzej należy zgłosić ten fakt w najbliższej jednostce policji, która ma obowiązek przyjąć takie zgłoszenie.

Warto także sprawdzić, czy gdzieś w pokoju nie ma jakiegoś śladu, który pomoże wyjaśnić motywy ucieczki albo miejsce jego pobytu. W takich sytuacjach pomocne może być sprawdzenie ostatnio odwiedzanych przez niego stron internetowych, a także przegląd poczty elektronicznej. Niekiedy wskazówek pomocnych w jego poszukiwaniach mogą udzielić jego przyjaciele.

Na wszelki wypadek prezentujemy wskazówki, których przestrzeganie ustrzeże nasze dziecko i nas samych przed niepotrzebną tragedią. Znaleźliśmy je na stronie internetowej www.policja.pl

• małego dziecka nie zostawiaj bez opieki osoby dorosłej w domu czy na podwórku;
• zaopatrz dziecko w karteczkę ze swoim numerem telefonu, naucz je aby swego imienia, nazwiska i miejsca zamieszkania nie podawało obcym ludziom;
• naucz dziecko rozpoznawać sytuacje dla niego groźne bez budzenia w nim lęku;
• naucz dziecko korzystać z telefonu – wyeksponuj w domu kartkę z numerami telefonów do najbliższych oraz telefonami alarmowymi, poinstruuj jak ma się zachować w sytuacji, która wzbudzi w nim niepokój czy strach;
• wyjaśnij dziecku, że w sytuacjach problemowych ma prawo głośno krzyczeć, wołać o pomoc, płakać;
• szczególną uwagę zwracaj na dziecko w zatłoczonych miejscach publicznych (supermarkety, imprezy plenerowe, itp.), małe dziecko trzymaj za rękę – pamiętaj, że to Ty masz pilnować dziecka a nie ono ma pilnować się Ciebie!
• wyjaśnij dziecku, że w razie zaginięcia powinno stać w miejscu i czekać na Ciebie (opiekuna), ewentualnie zwrócić się o pomoc do osoby dorosłej  – najlepiej do policjanta, ochroniarza, sprzedawcy sklepowego;
• naucz dziecko, że nie powinno rozmawiać z nieznajomymi, przygotuj je na ewentualny kontakt z obcym, zwróć uwagę, że ma zdecydowanie odmawiać kiedy nieznajoma osoba pod jakimkolwiek pretekstem  je zaczepia (częstuje słodyczami, proponuje „podwiezienie”). Przestrzeż dziecko, że kiedy ktoś puka do drzwi pod Twoją nieobecność, kategorycznie nie może wpuszczać nikogo do domu;
• naucz dziecko mądrze korzystać z Internetu, wyjaśnij jakim zagrożeniem jest podawanie obcym osobom swoich danych kontaktowych; pokaż mu, że sympatyczny rówieśnik poznany w sieci może być zupełnie kimś innym niż osobą za którą się podaje. Uświadom dziecku jak niebezpieczna może być anonimowość obcych osób poznanych tą drogą;
• nigdy nie zezwalaj dziecku na podróżowanie autostopem;
• staraj się poznać przyjaciół i znajomych dziecka, interesuj się tym jak i z kim spędza swój wolny czas;
• nie bagatelizuj problemów swojej pociechy, nie pozwól by brak zainteresowania i wsparcia z Twojej strony ułatwił dziecku podjęcie decyzji o ucieczce z domu;
• reaguj, gdy widzisz dziecko w sytuacji problemowej, także wtedy, gdy to nie jest Twoje dziecko!

Anna Rychlewicz