Sprawcy przestępstw, których nie udało się zatrzymać i osądzić, z czasem stają się „bezkarni” w majestacie prawa. Wszystko za sprawą przedawnienia

Sprawcy przestępstw, których nie udało się zatrzymać i osądzić, z czasem stają się „bezkarni” w majestacie prawa. Wszystko za sprawą przedawnienia

Przedawnienie w prawie karnym to pojęcie, które odnosi się do odpowiedzialności karnej w dwóch aspektach – karalności przestępstwa oraz wykonania orzeczonej kary.

Karalność przestępstwa ustaje po upływie:

– 30 lat – za zabójstwo;

– 20 lat – za inną zbrodnię;

– 15 lat – za występek zagrożony karą pozbawienia wolności przekraczającą 5 lat;

– 10 lat – za czyn, który stanowi występek zagrożony karą pozbawienia wolności przekraczającą 3 lata;

– 5 lat – pozostałe występki.

Przedawnieniu nie ulegają zbrodnie przeciwko ludzkości i zbrodnie wojenne.

Instytucja przedawnienia stosowana była w prawie karnym już w starożytności. U jej podstaw leżą pewne przesłanki humanitaryzmu w stosunku do człowieka (człowiek nie zawsze powinien być „ścigany” przez całe życie), jak też i względy praktyczne. Instytucja przedawnienia opiera się na przekonaniu, że po upływie znacznego czasu od popełnienia przestępstwa pociąganie jego sprawcy do odpowiedzialności nie jest celowe.