Poczytalność to zdolność do rozpoznawania zarzucanego danej osobie czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Dotyczy tylko i wyłącznie osób oskarżonych o popełnienie czynu karalnego i ma na celu ustalenie, czy osoba popełniająca przestępstwo była w pełni świadoma swoich czynów i konsekwencji z nich wynikających.

W prawie polskim ilustruje to art. 31 kodeksu karnego:

§ 1

Nie popełnia przestępstwa, kto z powodu choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego lub innego zakłócenia czynności psychicznych, nie mógł w czasie czynu rozpoznać jego znaczenia lub pokierować swoim postępowaniem.

§2

Jeżeli w czasie popełnienia przestępstwa zdolność rozpoznania znaczenia czynu lub kierowania postępowaniem była w znacznym stopniu ograniczona, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary.

§ 3

Przepisów § 1 i 2 nie stosuje się, gdy sprawca wprawił się w stan nietrzeźwości lub odurzenia powodujący wyłączenie lub ograniczenie poczytalności, które przewidywał albo mógł przewidzieć.

W polskim prawie obowiązuje tak zwane domniemanie poczytalności, czyli zakłada się, że osoba jest w pełni władz umysłowych i nie ma konieczności za każdym razem przeprowadzania badań psychiatrycznych, mających na celu to potwierdzić. Natomiast jeśli pojawiają się jakiekolwiek wątpliwości co do zdrowia psychicznego oskarżanego, zachodzi potrzeba uzyskania opinii sądowo-psychiatrycznej.

 

Agnieszka Kozak

UDOSTĘPNIJ SOCIAL MEDIACH:

Komentarze

[fbcomments]