Napisał książkę „Środa, dzień mielenia mięsa” o tym, jak zabić własną żonę i pozbyć się jej ciała bez śladu. Potem został aresztowany

Ciało żony wrzucił do maszyny mielącej mięso, a następnie powstałą mięsną papką nakarmił gołębie – tak Richard Klinkhamer opisywał jeden z siedmiu sposobów, jak zabić własną żonę i pozbyć się jej ciała bez śladu. Powieść „Środa, dzień mielenia mięsa” trafiła do wydawcy rok po tym, jak na początku 1991 roku zniknęła bez śladu jego żona Hannelore. Książka uczyniła pisarza podejrzanym o zamordowanie małżonki.

Rower Hannelore Klinkhamer-Godfrinon został odnaleziony na stacji kolejowej w Winschoten w północno-wschodniej Holandii. Jednak świadkowie twierdzili, iż pojawił się on tam po zniknięciu Hannelore. Sprowadziło to podejrzenia na Richarda Klinkhamera – że to on postawił tam rower, by zmylić trop w sprawie zniknięcia żony. Na tamtym etapie śledztwa nie było jednak podstaw do podejrzewania morderstwa.

Dopiero rok po tym, jak Klinkhamer pojawił się u swojego wydawcy Willema Donkera z rękopisem książki pod tytułem „Środa, dzień mielenia mięsa”, w której opisywał różne możliwe scenariusze, jak zamordowałby swoją żonę, został uznany za podejrzanego o morderstwo. Po aresztowaniu do niczego się jednak nie przyznał. Ich wspólny dom w Ganzedijk w prowincji Groningen został przeszukany. Sprawdzono także ogród. Użyto psów tropiących, a nawet myśliwców F-16 ze skanerami na podczerwień. Niestety, nic nie znaleziono. Klinkhamer został wypuszczony z aresztu. W 1997 roku sprzedał dom i przeniósł się do Amsterdamu, gdzie z nową partnerką zamieszkał w dzielnicy Bijlmermeer.

***

Richard Klinkhamer urodził się 15 marca 1937 roku w holenderskim mieście Ermelo. Był synem Austriaczki i Holendra, których w 1940 roku rozdzieliła wojna. Młody Richard trafił wówczas do Austrii pod opiekę swojej ciotki. Jego dramat zaczął się w 1945 roku, kiedy Austrię wyzwolili Rosjanie. Na jego oczach żołnierze zgwałcili i pobili ciotkę, a następnie aresztowali wuja. Richard został odesłany do Holandii, gdzie trafił do domu dziecka, jako że jego matka została uwięziona za współpracę z Wehrmachtem. W ośrodkach opieki nie miał z tego powodu łatwego życia. – Po tygodniu już mnie nie bili – opowiadał Klinkhamer. – Ale kiedy mnie dorwali, musiałem klęczeć przed innymi i powtarzać w kółko: jestem głupim Niemcem. Potem był odsyłany do kolejnych rodzin zastępczych, aż w końcu wraz z matką i ojczymem zamieszkał w Amsterdamie. W wieku 15 lat rozpoczął przyuczenie do zawodu rzeźnika, praktykując w amsterdamskich rzeźniach i rozwożąc na rowerze mięso.

Ciekawy świata młody Klinkhamer w wieku 19 lat uciekł z domu i zaciągnął się do francuskiej Legii Cudzoziemskiej. Został wysłany na wojnę algierską, gdzie był świadkiem okrucieństwa. Sam przyznał się do zabicia tam przynajmniej trzech osób. Po czterech latach zdezerterował i uciekając wiele tygodni przez pustynię, trafił do Włoch, a stamtąd z powrotem do Amsterdamu.

W latach 1961-1977 był w związku małżeńskim z Leontine van Emmerik. Miał z nią trójkę dzieci. Swoje pierwsze małżeństwo skwitował później jednym słowem: „Konieczność”.

Jego druga żona, Hannelore z domu Godfrinon, również nie miała łatwego dzieciństwa. 15 lipca 1957 roku jako 9-latka była świadkiem, jak jej ojciec zrzucił ze schodów matkę i zakatował ją na śmierć młotkiem. W 1978 roku wyszła za mąż za Richarda. Kupili dom w prowincji Groningen, w Ganzedijk. Tam prowadzili spokojne życie, z upodobaniem pielęgnowali przydomowy ogród. Darzyli się miłością. Problemy zaczęły się, kiedy Klinkhamer zaczął bez wiedzy żony inwestować jej oszczędności na giełdzie.

W 1987 roku nastąpił krach i stracili prawie wszystkie oszczędności oraz dom w Portugalii. Od tego momentu w ich małżeństwie zaczęło się dziać coraz gorzej. Harry Wieters, przyjaciel Klinkhamerów opowiadał, jak z ich domu dobiegały krzyki pijackich awantur. Hanny, z posiniaczoną twarzą, niejednokrotnie uciekała z domu do sąsiadów. Jednak nikt ze znajomych nie przypuszczał, iż może dojść do tragedii.