Magazyn „Detektyw Extra” – Kryminalny świat PRL-u
Wydanie numer 4 z 2019 roku, a w nim najlepsze teksty do posłuchania:

1. Dusił dla przyjemności – Paweł Gardyński
Tego wieczora, 1 sierpnia 1972 roku, podczas odprawy usłyszeli, że mają zachować szczególną czujność na widok samochodu marki Syrena. A jeśli będzie miała numer rejestracyjny SP 48-11 lub podobny, zawierający kombinację tych cyfr, niezwłocznie trzeba ją zatrzymać.
— Takim samochodem porusza się „Pętlarz” — powiedział oficer

2. Honor kapitana – Anna Jagodzińska
Wyrok brzmiał: półtora roku. Nie bezwzględnego więzienia, nawet nie kary pozbawienia wolności w zawieszeniu. Półtora roku zakazu wykonywania funkcji kapitańskich na statkach — taką karę ogłosił sędzia Izby Morskiej w Gdyni.
— To stek bzdur — powiedział o uzasadnieniu wyroku kapitan Zbigniew Kurowski i opuścił salę rozpraw.
Poszedł do domu, wyjął pistolet i nacisnął na spust. Po jego samobójstwie powiedziano: to trzecia śmiertelna ofiara pożaru statku m/s Reymont.

3. Krwawa ręka kowala – Maciej Piast
Takiej zbrodni z namiętności wieś Górniki nie doświadczyła w całej swej powojennej historii. Choć zabójstwo młodego nauczyciela wydarzyło się w czasach głębokiego PRL -u, zachowało się w pamięci najstarszych mieszkańców.

4. Łapówka? Nie odmówię – Helena Kowalik
Interesowna znajomość z szefem Komendy MO na Pradze-Północ zacieśniała się, jak W. mówił potem w śledztwie. Przez 6 lat przyniósł podpułkownikowi książki „spod lady” za około ćwierć miliona złotych. Z tego tytułu K . nadał mu ksywę „Księgarz”. Dostarczał też wódkę, kawę i wiele innych produktów, których nie sposób było kupić w sklepach.

5. Morderca nigdy nie może spać spokojnie – Jerzy Gajewski
Mimo upływu lat, Antoni M. musiał mieć żal do Piotra W., albo też rzeczywiście targały nim wyrzuty sumienia. Z Piotrem W. znali się od dzieciństwa. I od młodości mieli konflikty z prawem. Pod koniec lat 70. M., kierując samochodem, spowodował wypadek ze skutkiem śmiertelnym. Piotr W. zaproponował mu wspólną ucieczkę za granicę. Chętnie na to przystał, tym bardziej, że przyjaciel nie chciał za to żadnych pieniędzy. Ale w życiu nie ma nic za darmo. Któregoś dnia Piotr W. poprosił go o pomoc w napadzie na mieszkanie starszej kobiety w Chorzowie.

6. Mroczny sekret warszawskiej Starówki – Leon Madejski
W 1989 roku warszawskim Starym Miastem wstrząsnęła seria napadów i zabójstw. W ciągu kilku miesięcy nieznani sprawcy zamordowali kilka starszych kobiet. Wiele wskazuje na to, że za zbrodniami stali ci sami przestępcy, o czym świadczy niemal taki sam modus operandi wszystkich tragicznych zdarzeń. Dokonano ich na tle rabunkowym, choć można się zastanawiać, czy kradzieże — niekiedy mało wartościowych przedmiotów — nie miały zamaskować faktycznego tła zbrodni i odwrócić uwagi śledczych od prawdziwych sprawców. Pomimo olbrzymiej pracy dochodzeniowców nie udało się tego jednoznacznie potwierdzić, zaś zabójcy do dzisiaj pozostają na wolności.

7. Niebezpieczny przedmiot pożądania – Dariusz Gizak
Podobnie jak obecnie, także przed 1990 rokiem, posiadanie broni przez obywateli było ściśle nadzorowane przez państwo. Stanowiło przywilej określonych grup społecznych i wybranych osób. Oprócz pracowników służb mundurowych, czyli wojska i milicji, najwięcej broni było w posiadaniu myśliwych, a także funkcjonariuszy partyjnych, którzy tę możliwość uważali za należny im przywilej. Pozostali, tzw. szarzy obywatele, mieli maksymalnie ograniczony dostęp do broni. Czy coś się od tego czasu zmieniło? Prawie nic.

8. Zabójstwo bezbronnej dziewczynki – Mariusz Lubieniecki
Z oględzin zwłok można było wywnioskować, że ofiara prawdopodobnie znała zabójcę. W zaciśniętej dłoni dziewczynka trzymała polny kwiatek, tak więc musiała mu chyba ufać i dobrze się czuła w jego towarzystwie. Pewnie nie spodziewała się ataku, musiał być dla niej zaskoczeniem. Zbrodniarz zadał jej ciosy, najprawdopodobniej nożem, a potem zaspokoił swoje chore żądze…