Przemoc domowa to przestępstwo znęcania się nad rodziną, które na mocy artykułu 207 Kodeksu karnego jest ścigane z urzędu
9 lutego 2020

Do wszczęcia postępowania nie jest konieczne złożenie skargi przez pokrzywdzonego. Komenda Główna Policji i Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych wprowadziły w 1998 roku procedurę „Niebieskiej Karty”, która określa sposób postępowania podczas interwencji w przypadkach przemocy domowej.
Jakie zachowania kobiety świadczą o tym, że dopuszcza się ona przemocy wobec męża? Są to:
- izolowanie partnera – podsłuchiwanie lub blokowanie rozmów telefonicznych, ograniczanie lub uniemożliwianie spotkań z przyjaciółmi czy rodziną;
- taktyka nacisków – grożenie odejściem od partnera, zabraniem mu dzieci, dąsanie się, obrażanie, straszenie, że popełni się samobójstwo;
- agresja słowna – destruktywna krytyka, ubliżanie, drwiny, krzyki, wyzwiska, obelgi, werbalne groźby, oskarżenia, pomówienia, plotki;
- przemoc fizyczna – popychanie, ściskanie, policzkowanie, szczypanie, drapanie;
- przemoc seksualna – zmuszanie do odbycia stosunków seksualnych, upokarzające traktowanie partnera podczas seksu, wyśmiewanie się z jego niesprawności seksualnej, chłód emocjonalny;
- brak szacunku – permanentne upokarzanie ofiary, lekceważenie, odmawianie udzielenia pomocy, wydzielanie pieniędzy;
- nękanie partnera – zawstydzanie go przed innymi ludźmi, śledzenie, kontrola ofiary, otwieranie jego prywatnej korespondencji, monitorowanie jego kontaktów z innymi ludźmi;
- nadużycie zaufania – notoryczne kłamstwa, zdrady, niedotrzymywanie obietnic, łamanie wspólnych ustaleń, okazywanie zazdrości;
- groźby – zastraszanie partnera, tłuczenie przedmiotów, agresywna gestykulacja;
- wypieranie się przemocy – obietnice poprawy, błaganie partnera o przebaczenie, obwinianie męża za napady złości („Sprowokowałeś mnie do takiego zachowania”), zaprzeczanie, że w ogóle dopuściło się agresji na partnerze.
Źródło: www.portal.abczdrowie.pl