Nierychliwie znaczy niesprawiedliwie - Antoni Borowski
Rudzielec - Jeremi Kostecki
Serce matki - Alina Barcz
Mężczyzna życia - Magda Wójcik
Towarzyski balast - Michał Bielicki
Nasi w alpejskiej twierdzy - Stanisław Milewski
Tajemnnica starej szafki - Ewa Kozierkiewicz-Widermańska
Babcia - Jan Saj
Medyczny pitaval - Olgierd Lubelski
Oddajcie mi dziecko! - Katarzyna Radomyska
Uczeń diabła (11/23) - Tadeusz Wójciak
Nierychliwie znaczy niesprawiedliwie. Jak policzył niedawno publicysta "Polityki", w naczelnym Sądzie Administracyjnym czeka na rozpatrzenie 53 tysiące spraw! Ta ogromna liczba nie maleje, lecz rośnie, głównie dlatego, że sądy niższych instancji wydają wadliwe orzeczenia. A przy tym wiele spraw ciągnie się latami i nie zanosi się na ich rychłe zakończenie. Nie dziwi przeto, że pierwszy proces, jaki państwo polskie przegrało przed europejskim Trybunałem Praw Człowieka w Strasburgu, dotyczył przewlekłości postępowania. Historia pana Janusza P., który od siedmiu lat nie może przed polskimi sądami uzyskać sprawiedliwego wyroku, budzi grozę i każe poważnie zweryfikować powtarzane przez polityków hasło, jakoby "żyjemy w państwie prawa". Praktyka jest bowiem taka, że można domniemywać, iż to hasło ma dla administracji państwowej niewielkie znaczenie. Oto fakty: Pan P. podpisał z pewnym Urzędem Miejskim umowę na wykonanie robót budowlanych i umowę tę skrupulatnie i w terminie zrealizował. Ale kiedy przyszło do zapłaty, przedsiębiorca usłyszał od nowego prezydenta miasta, że zapłata mu się nie należy. Dlaczego? - To przecież oczywiste - usłyszał pan Janusz P. od przedstawiciela państwa. Umowa jest nieważna, gdyż to nie ON ją podpisał, ale poprzedni prezydent miasta i już.
Antoni Borowski
Copyright © PAP 2019
